After Bus Dip

Vandaag een beetje uitgeslapen, althans de Fam. Wagensveld. Rinnie had de wekker op 07:30 gezet ipv 08:30. Pas toen Jos geschoren en gedoucht op zijn horloge keek bleek het pas 08:00 te zijn. Dan nog maar even liggen.

We ontbijten in het hostel maar het is niet echt een gezellige ambiance. In de meeste Chinese restaurants is de sfeer ook niet zo van belang. Het gaat om het eten en de sociale contacten. Ook de ontbijthal van het hostel is een ruimte met helder TL licht en stevige stoelen/tafels. Na het ontbijt gaan we de nabije omgeving van het dorpje verkennen. We zijn allemaal een beetje gammel van de lange busrit van gisteren. Vreemd genoeg is het nu overal ontzettend rustig. Geen lange files van bussen en auto's. Geen mensen op straat en de restaurants lijken allemaal wel gesloten.

We bekijken vrijwel alle souvenir winkels, die overigens allemaal hetzelfde verkopen. Yumeng koopt een leuke stoffen tas in de vorm van een uil. Overal zien we ook buitensport kleding. Een namaak North Face Jack kost nog geen € 12,-. Maar dan weet je ook dat het net zo'n ademende stof is als een oliepak/regenpak. Verder bestaat het dorpje uit niet veel anders dan restaurants en winkels.

Het blijkt dat Jiuzhaigou eigenlijk 9 dorpjes betekent en dat de Tibetaanse bevolking voornamelijk van de landbouw leefde. In 1961 is het natuurpark 'ontdekt' en heeft de Chinese overheid besloten dat dit een toeristische trekpleister moest worden en werken op het land paste daar niet in. Dus iedereen doet hier iets dat met toerisme te maken heeft. Vandaag de dag komen er ongeveer 40.000 toeristen per dag naar het nationale park. Misschien vergelijkbaar met de Efteling?

De kinderen vermaken zich prima op de openbare gymtoestellen die op diverse plaatsen in het dorpje staan. Dit zie je in China veel op pleintjes en in parken. Mensen kunnen een beetje aan fitness doen en blijven dan hopelijk langer gezond. Men kent ook geen schaamte om hier in het openbaar mee bezig te zijn. Nederland zou dit misschien over kunnen nemen en in de buurt kan dan iedereen, van elke leeftijd, aan zijn/haar conditie werken. Nu nog een beetje van die schaamte af zien te komen...

We lunchen in een restaurantje dat echt Westeren Food verkoopt. Helaas spreekt de eigenaar maar een paar woorden Engels; French fries, pizza, noodles en rice. Voor ons voldoende duidelijk. De kinderen halen sprite en coke in de naastgelegen super. Dat is geen probleem in China. In Nederland zou de lokale pizzeria het niet waarderen als je de frisdrank in de naburige Aldi koopt! Het duurt even maar dan heb je ook wat; ribbel frieten en een zoete pizza. De Chinese noodles smaken zoals het hoort.

Na de lunch gaan we naar de ingang van het park om alvast de kaartjes te kopen voor morgen. Het park gaat om 06:30 open en dan staan er al bussen vol met mensen om het park in te gaan. In het park rijden ook bussen, maar die kunnen nooit de hoeveelheid bezoekers aan. Dus dat betekent dan veel wachten of toch maar lopen. Echter het national park is zeker 35 km in lengte en eindigt op een hoogte van zo'n 3000 mtr. Dus dit is niet iets wat je zomaar even lopend doet op een dag.
Kijk maar eens op de website van chinahighlights.com. Daar staat veel info over Jiuzhaigou en mooie foto's. Misschien kunnen we morgen net zulke plaatjes maken.

Als we om 15:30 bij de ticket office zijn moeten we nog even wachten. Om 16:00 gaat de verkoop van de kaartjes weer van start en komen de meeste mensen van vandaag uit het park. Intussen bekijken wij even het informatie centrum. Ook komen de eerste bussen en auto's binnen en ontstaan weer de files. Nu is het weer een drukte van belang. Ook de restaurants beginnen weer te draaien.

Met de kaartjes in ons bezit gaan we terug. Ook bespreken we wat nog met de resterende dagen gaan doen. We zijn hier nog 2 volle dagen, afgezien van het bezoek aan het park. De diverse dagtours die er aangeboden worden gaan eigenlijk allemaal ver weg (3 uur rijden enkele reis is niets). Het trekt ons niet om hier dan nog zo lang te zitten. Dus proberen we onze vlucht naar Xian twee dagen te vervroegen. Na wat telefoontjes met eLong (die hebben pas echte customer service!) is het geregeld (althans ... het ging wat lastiger want ondertussen was de stroom uitgevallen en belde eLong terug terwijl Fam. Pieterse in een restaurant zaten te eten met een draaiende aggregaat en toeterende bussen op de achtergrond. Dan is communicatie met een Engels sprekende Chinees niet zo eenvoudig! Dit werd later nog gevolgd door weer een telefoongesprek vanaf de wc! Ja, ja, je hebt lang niet alles onder controle). Ondertussen boeken we twee extra nachten in Xian en regelen de taxi's die ons op 12/08 naar het vliegveld moeten brengen. Het vliegveld ligt 80 km hiervandaan en is 1.5 uur rijden.

Maar goed, eerst de dag van morgen. Hopelijk met mooi weer omdat het net een beetje motregende.

Om 22:09 is dan ook dit verslag weer een feit en 'voor altijd' toevertrouwd aan het world wide web.