Het verhaal van de drie tenen.

Vandaag zijn we weer rustig opgestart. De reis gaat langzaam maar zeker z’n tol eisen. Hilda heeft last van haar maag/darmen. Jos en Rinnie zijn allebei verkouden, neus snuiten en hoesten. De rest voelt zich goed, maar is ook wel moe. Dus we proberen het wat te verdelen over de dag, maar ja…aan de andere kant, je bent hier ook niet elke dag. Uitrusten kunnen we thuis weer doen!
Dan even iets over de drie tenen. Jos is aan deze vakantie begonnen met een geïrriteerde nagelriem aan de linker grote teen. Maar na een zelf meegebracht antibiotica kuurtje is dat probleem wel een stuk beter geworden. Maar vandaag kwamen er twee tenen bij. Eerst bij Shen die met z’n teen op straat tegen een uitstekend draadeind aanliep. Af en toe staan hier metalen paaltjes langs de kant van de weg om auto’s te vermijden op de stoep. Die paaltjes zitten dan in het beton vast met 4 draadeinden, maar als het paaltje er niet meer is blijven vaak wel die draadeinden zo’n 3 tot 4 cm boven het beton uitsteken. En als je dan druk pratend en spelend met Yumeng over straat loopt is er een kans dat je dit zuur komt te staan. Maar na een pleister was het ergste leed alweer geleden.
Later op de dag kwam er nog een derde teen bij. De metro in Xi’an (trouwens overal in China) kan nogal druk zijn. Soms schuifel je in een dikke mensenstroom naar de roltrappen of de metro in/uit. Yumeng had gisteren de pech dat er een niet zo lichte Chinees (misschien met maatje 45) op haar teen ging staan. En ja, de nagel half ingescheurd en bloeden. Ook hier loste en pleister vrij snel het probleem op.
Afgezien van de tenen (die meestal alleen ‘verstopt’ zitten in slippers of Teva’s) was het een leuke dag. We zijn naar de vogeltjes markt geweest die net boven (dat is ten Noorden) van de Moslim wijk ligt. Een klein half uurtje lopen brengt ons bij een paar straten die helemaal volgepakt staan met allemaal marktstalletjes of waar dat op straat is uitgestald. Uiteraard zijn er veel vogeltjes (zelfs de Chinese nachtegaal!) Maar er zijn ook hondjes (groot en klein), poesjes, cavia’s, muizen, vissen, schilpaden, water slangetjes, hagedissen en zelf krekels in een kooitje. Voor de dieren zijn er dan ook de bijbehorende attributen zoals mooie Chinese vogelkooitjes, porseleinen voerderbakjes en allerlei waterplantjes. Tussen al het ‘dieren geweld’ wat voor de kinderen het belangrijkste is, zijn er ook brillen te koop, kun je naar de tandarts (consult ter plekke mogelijk!), wordt groente en wierook verkocht, zien we DVD’s en CD’s (Hans en Jos hebben weer wat op de kop getikt en in het hostel geconstateerd dat ze in elk geval doen!). Ook veel potten en pannen voor dagelijks gebruik en kleiding (T-shirts) en sokken. Het is een drukte van jewelste en uiteraard kan er gegeten worden. Daarnaast probeert er af en toe nog een auto van een parkeerplaats af te komen. Maar iedereen schikt en met veel getoeter en geschreeuw komt er een paadje tussen de mensen. Deze weekmarkt (alleen op donderdagochtend) is vast een hoogtepunt.
Na de middag is het afgelopen en gaan wij terug naar ons hostel om een beetje bij te komen. We eten iets en rusten uit. De een op de kamer de ander achter een iPad schermpje en Hans en Jos kijken de film over Steve Jobs (Engels gesproken en Chinese ondertiteling). Zo komen we koel en rustig de middag door. Dat heeft ook wel een reden want vanavond willen we nog naar de fontein show die elke avond bij de Big Wild Goose pagoda in Xi’an wordt gegeven. We kunnen er nu met de metro naar toe (in 2010 zijn Jos en Rinnie er geweest met de bus = 9km) (Nb. Hoe lang is men al bezig met de aanleg van de Noord-Zuid lijn in Amsterdam?). We zijn er rond 18:00 zodat we daar nog iets kunnen eten en dan hopen we om 19:30 te kunnen genieten van de show. Maar Hilda voelt zich niet echt goed en wil graag terug; Hans en Guo gaan mee.
Dan begint het lange wachten, want er gebeurd van alles maar voorlopig nog geen show. Rond 19:30 wordt het schemerig, maar nog steeds niets. Ondertussen zijn Yumeng en Shen al vier keer naar het toilet geweest (steeds zo’n 10 minuten heen en terug lopen). We hopen dat het dan maar om 20:00 begint. Er is gelukkig genoeg te zien en er worden veel dingetjes verkocht die de aandacht even afleiden. We zitten op de rand van de grote vierkante vijver (zo’n 50 bij 200 mtr) en er komt regelmatig een Chinese politieman voorbij met een fluitje die ons steevast van de stenen rand af wil hebben. Telkens als hij voorbij is gaat iedereen achter hem weer zitten. Zo’n kwartier later komt hij weer terug van de andere kant en vertoont zich hetzelfde ritueel. Ook gaan mensen in de inmiddels droge vijver staan (al het water is straks nodig om de show te kunnen geven) en maken foto’s van zichzelf met de pagode op de achtergrond. De politieman probeert hier ook tegen op te treden maar het heeft weinig zin.
Om 20:30 is er nog steeds geen water-licht-muziek shows. We gaan nu toch maar even vragen en ja hoor; het begint om 21:00 uur!! Nu is het ook druk en qua toeschouwers zou het een wedstrijd van PSV (of Ajax in het geval van Shen) niet misstaan. Dan eindelijk wordt het begin aangekondigd en begint de muziek te spelen. De fontein spuit hoog het water in de lucht op de maat van de muziek. Nu is het nog spectaculairder om foto’s te maken terwijl je in de fontein staat. Ook komt er nog een Chinees gezin aan (moeder, oma en twee jongetjes). Oma geeft aan dat de jongetjes maar even vooraan moeten gaan staan. Als twee volleerde rugbyspelers gooien ze zich naast Yumeng en Shen (die al 3 uur staan te wachten!) en duwen ze bijna helemaal aan de kant. Dat staan we niet toe, dus het wordt een wedstrijdje duwen en trekken. Totdat een van de jongetjes Shen in zijn arm begint te bijten (niet erg hard maar toch). We schelden even in duidelijk verstaanbaar Nederlands en pakken het ‘ kleine Suarez-je’ in zijn nek entrekken hem stevig achteruit. Dat is hij blijkbaar niet gewend en schrikt. Ook oma is onder de indruk en vanaf dat moment staan de jongetjes 2e rang en oma zelfs 4e rang.
We kijken naar het spektakel en weten inmiddels dat er ook waterstralen vanuit de zijkant van de fontein komen. Sommige mensen weten dat niet en staan helemaal klaar om op de foto gezet te worden….totdat plotseling de straal uit de zijkant begint te spuiten. Met zo’n 100 ltr/sec heb je dan in een korte tijd een heel nat pak (of jurk). Dit is misschien nog wel het leukste, want wij weten wel waar die sproeiers zitten en als er dan iemand verkeerd staat is het wachten op het moment dat er een straal water uit komt!
Om 21:30 gaan we terug want morgen hebben we een toer geboekt naar Zhouzhi National Nature Reserve en dan moeten we om 06:30 vertrekken. Onderweg kopen we nog wat te drinken en een noodle ontbijtje voor morgen (voor Yumeng en Jos) en om 22:30 zijn we weer in het hostel. It was a long day after all! Maar wel de moeite waard. Hans wacht ons op, even bijkletsen en dan snel slapen.