Delayed

Vandaag ‘eindelijk’ weer een verslag en het heet niets voor niets ‘delayed.’ Gisteravond was het verslag helemaal af en bij het publiceren leek het ook allemaal goed te gaan. Niet dus, vandaag maar weer opnieuw begonnen. Waarschijnlijk door het onderhoud aan de website was alles een beetje in de war. En dan natuurlijk het verslag van vandaag, de vlucht naar Xian vanaf Jiuzhaigou.

Maandag 11/08 bezoeken we het Jiuzhaigou National Park. Dit is al vanaf 06:30 open maar we besluiten om maar wat later te vertrekken omdat je anders toch alleen maar in de rij staat voor de entree en de bussen. Om 08:00 lopen we in 15 minuten naar de ingang van het Park, maar Hilda en Shen voelen zich allebei niet helemaal lekker en we gaan dus helaas zonder hen. Nu hebben we ook twee entree kaartjes over en die proberen we eerst maar te verkopen aan mensen die nog in de rij staan. Maar helaas, iedereen kijkt ons wantrouwend aan en denkt dat we op zijn minst zwarthandelaren zijn. Met de hulp van een Chinese vrouw lukt het uiteindelijk toch, mede omdat Hans aangeeft dat hij het ook prima vind voor de helft van de prijs.

Dan kunnen we verder en voor de poortjes staan al rijen mensen te wachten. Als Jos dan een foto wil maken blijkt dat hij vergeten is om de batterij er in te doen na een nachtje opladen. Check je materiaal fotograaf!! Juist op deze dag waarop we al die prachtige meren en watervallen kunnen bekijken. Dus omkeren, terug naar het hostel en een de rest gaat door de hekjes en wacht bijna een half uur. Maar dan zijn we er ook klaar voor. We stappen in een bus zonder exact te weten waar we uitkomen. Er rijden naar ons idee weel 250 bussen door het park, Gelukkig zitten we goed en we worden naar de een na laatste P - halte gebracht op bijna 3000 mtr. Daar stappen we uit en volgen steeds een pad van houten planken, al slingerend tussen de meren en watervallen door.

Op hoofdlijnen loopt er een weg door het park in de vorm van een Y. De bus pakt dan de rechterpoot van de Y en we stappen uit bij het Arrow bamboo lake, Daarna lopen we langs het Panda lake en komen bij de Panda waterval. Het is een prachtig blauw, groen meer met reflecties van de bergen en de wolken. We treffen het vandaag, het is droog, redelijk warm en af en toe komt er een lekker zonnetje door. De watervallen zijn immens. Er is er een die zeker 170 meter breed is! Vervolgens komen we bij het Five flower lake, de Peacock river en dan het Golden bell lake. Het is echt fantastisch om te zien, maar wat ons verbaast is dat we bijna geen dieren zien. Tot nu toe hebben we ‘e’en eend gezien en dat komt hoogstwaarschijnlijk omdat er geen Chinese kok in de buurt was. Anders was ie nu Peking Duck!

Om 11:30 gan we lunchen. Overal in het park staan stalletjes waar je noodles kunt kopen of zelfs een zichzelf verwarmende maaltijd met rijst en vlees en groente. De Chinezen zitten overall en maken er een gezellige boel van. Daartussen lopen dromen mensen en moet je bijna ‘vechten’ om een plaatsje voor de foto te krijgen. Na de lunch lopen we weer door, maar de afstanden zijn enorm, Van het ene naar het andere meer of waterval varieert meestal tussen 1000 mtr of soms 3500 mtr. Dus het is een stevige wandeling, maar de kinderen gaan onvermoeibaar mee. We passeren nog de Pearl waterval en komen dan bij het mirror lake. In de meren liggen ook omgevallen bomen die naar de diepte zinken (soms zijn de meren 10 – 25 mtr diep). Maar omdat het zo helder is kun je ze erg goed zien. Ook groeien er weer nieuwe boompjes uit de oude bussen. We blijven fotograferen, want elke plek is wel mooi. (Toch wel goed om de batterij te hebben in het toestel!).
Zo rond 15:00 hebben we het wel gehad, de beentjes zijn moe en we zijn er nog niet, want we moeten eerst nog een bus terug naar de ingang zien te krijgen, samen met een paar honderd anderen. Nu komt het op onze trek en duw ervaringen aan. De Chinezen zijn gewoon watervlug en ze glippen zo met drie man voor je, duiken onder je arm door en staan in de bus, Maar we hebben onze lengte (en gewicht) mee, dus we duwen nog wat door. En wat blijkt, ik kunnen ineens zo’n honderd man in een bus. We rijden naar beneden, stoppen af en toe nog even, maar bij ons is de puf er wel uit. Om 16.00 zijn we bij de uitgang en wat we vanochtend in een 15 min liepen redden we nu in amper in een half uur.

Terug in ons hotel frissen we ons een beetje op en gaan dan eten in het naastgelegen restaurantje. Hier verkopen ze heerlijke verse vis die binnen no time op tafel staat. De dieren liefheb bers kunnen nu beter even stoppen met lezen. De vis wordt namelijk ‘snel’ gedood door hem gewoon tegen het afvalt aan te kwaken. Dus vis in beide handen, optillen tot borsthoogte en dan met kracht plaat tegen de straat aangooien. Het is zeer effectief want de vis is er dan wel direct geweest. Dan even de vis wegen en schoonmaken (soms ook op straat) en de ingewanden spoelen ze weg via een putje. Tot zover het dieronvriendelijke stukje……

We zijn allemaal behoorlijk moe, maar Shen is wel aardig bijgekomen en hij heeft zelfs honger. We gaan daarna vroeg naar bed, want morgen om 05:00 gaat de wekker zodat we om 05:45 de taxi kunnen hebben naar het 80 km verderop gelegen vliegveld. Het was me het dagje wel! Gelukkig is het gelukt om de vlucht en het hostel in Xi’an te boeken, dus morgen vetrekken we uit Jiuzhaigou.

Dinsdag 12/08 dus vroeg opstaan. We hebben wat yoghurtjes gekocht zodat we die als ontbijt kunnen eten, mochten we zin hebben. De taxi’s zijn op tijd en vader en zoon rijden ons samen naar het vliegveld. Het regent hard en het is nog erg donker. Daarbij komt dat er geen verkeerlichten langs de weg staan, die ook nog eens slingerend door de bergen gaat. We vertrouwen maar op de chauffeurs. Maar de chauffeur van Fam. Pieterse weet al niet hoe hij de kofferbak open moet krijgen en beide chauffeurs hebben ook nog nooit gehoord van een blower die het condens van de vooruit af kan krijgen. Dus ze vegen regelmatig met een doek de ramen schoon, maar letten dan wat minder op de bochten. In het begin rijden we dus echt in een donkere mist de bergen in. Langs de weg lopen al mensen richting het park en ook komen de eerste bussen er al weer aan. Gelukkig wordt het rond 06:30 lichter en kunnen we wat beter zien waar we rijden. De chauffeurs vinden het licht genoeg en dan kan de autoverlichting wel uit. Ook rijden we hele stukken met de paniekverlichting aan (geen flauw idee waarom). Soms moeten slechte stukken in de weg worden vermeden en dan gaan ze links rijden. Als er dan bussen aankomen schieten ze op het laatste moment terug naar de eigen weghelft. Ook inhalen in onoverzichtelijke bochten is de gewoonste zaak van de wereld. Als op een gegeven moment een tegemoetkomende bus een vrachtwagen inhaalt worden we gedwongen om te stoppen of bijna het gras in te gaan. Ja….de wet van de sterkste/grootste/hardst toerend gaat hier wel op.

Maar we komen veilig aan op het vliegveld dat op 3500 mtr hoogte ligt. We geven de bagage af maar de paspoortnummers van Rinnie en Jos kloppen niet, dus een beetje overleg en we mogen door. Dan door de douane (security) en dan vind Hans een iPad. Iemand heeft die laten liggen. In alle eerlijkheid proberen we de rechtmatige eigenaar te vinden en uiteindelijk lukt dat ook met wat hulp van een Engelssprekende medewerker van het vliegveld. De eigenaar komt later nog persoonlijk bedankt en toont met een foto aan dat de iPad echt van hem is. Maar we weten inmiddels ook dat onze vlucht ‘delyed’ is. Men weet niet waarom en ook niet hoelang. Op het vliegveld is het koud (12 graden) en daar zitten we dan in onze korte broek en T-shirtjes. We gaan uiteindelijk naar een restaurant en bestellen koffie en thee. Daar is het in elk geval warmer en we zitten op een lekkere bank.

Hilda maakt direct gebruik van de gelegenheid en gaat wat slapen. De rest speelt een kaartspelletje of leest wat. We kunnen vanuit onze zitplaats prima zien welke vliegtuigen er landen, maar helaas is de onze daar niet bij. Om 12:30 zijn we zover dat we kunnen boarden en na een uurtje vliegen zijn we in Xi’an. Dan met de airport bus van het vliegveld naar de stad. Bij de Bell en Drum Tower moeten we eruit en dan is het nog een klein stukje lopen. We vinden redelijk makkelijk de weg, m.b.v. een kaartje dat Hans heeft en de herinneringen van Rinnie uit 2010. Precies 12 uren later zijn we weer in het Han Tan Inn hostel (waar Yumeng, Rinnie en Jos in 2010 ook zaten).

Weer even elkaars kamers bewonderen en opfrissen. Om 18.00 eten we heerlijk en werken we onder het genot van een pilsje het verslag bij. Het was weer een lange dag…..morgen gaan we echt uitslapen en gaan we relaxed de omgeving bekijken. Daarna moeten we nog wel plannen maken voor de andere dagen omdat we nu ‘ineens’ 2 dagen extra in Xi’an zijn. Maar dat is geen straf in vergelijking met Jiuzhaigou.